Kamis, 14 Januari 2016

Dialog wayang Anoman maneges Disk 4



(Prabu Baladewa lan Prabu Kresna padha ketemu, banjur Setyaki melu teka)
Kakang ingsun yayi Kresna
Parasira midangetna
Pun  kakang harsamaminta
Manemune sira dhuh yayi
Nyang pandhepa hanyarkata
Sajroning nagri Ngastina....
Sang Baladewa Narapati twinariswara Kresna saklangkung tresnanira myang dabanan jinawi o....
Kresna             : Kaka Prabu, kados kajempana ing angin. Lampapa duka kesasar-sasar. Nunjang palang, badhe tindak dhateng pundi kaka Prabu?
Baladewa        : Yayi Kresna, estuni manah tak gelak lakuku. Yenta na suweking jubah datan     tak toleh daya-daya pun kakang tumembah ing praja negara Dwarawati. Aku arep nemani kowe, aku arep wadul pirang-pirang yayi. Aku nembe wae...
Kresna             : Kasowanan nagari Ngastina. Wonten pandeta naminipun resi Lumana. Pendetane madek dadi ratu. Mrentah sakedah kerah kanthi boten dipunpetang jumangkahe sateman ndadosaken paduka pancakara. Paduka kala wau ngentosi wonten alun-alun supradene paduka nggeblas. Minawis nyawang saking katebihan paduka sanes satriya.
Baladewa        : Lho lhahdalah... lha kog ngerti? Ngerti unteraning perkara?
Kresna             : Pangestu paduka. Sinaosa yayi Prabu Yudistira menika wonten nagari Ngastina,  piyambakipun menika wongsal-wangsul paring SMS dhateng kula.
Setyaki                        : Malah facebookan kaliyan kula.
Baladewa        : O... Facebookan karo kowe Setyaki?
Setyaki                        : Nggih. Gambaripun menika kaka prabu Puntadewa sesandhingan kaliyan kakang mbok Drupadi, saking rungkut.
Baladewa        : Nek aku iki gambare gong cina. Karo tak wenei wara-wara sapa sing duwe gong cina regane pira?
Setyaki                        : Malah kaya Sigid.
Baladewa        : Lha ki ke..ke..ke..kepenake kepiye yayi? Aku kudu piye yayi?
Kresna             : Kaka  prabu, ana unen-unen sing waras ngalah.
Baladewa        : Sing waras ngalah piye?
Kresna             : Paduka nggih klentu.
Baladewa        : Klentu piye? Sing nggo gumunku ki lho, adimu si Werkudara tanggap tangguh tanggon kaya ngono, dedek pideksa watake bebasan kaya tugu Sinakarta. Ora mundur rani geguntur, ora bakal mendho aning panggoda. Nanging barang kena lamise Begawan Lumana lha kog luntur, piye yayi?
Kresna             : Kaka Prabu , menawi nonton dumateng samukawis menika sampun dipuntonton saking njawi rumiyen sakderengipun pirsa lebete. Kula yakin sanget, sanadyan ta ngawuruwara kaya ngapa. Ana pandeta muruh nganti bebasan ngentekake jagad raya suwarane, yayi Prabu Puntadewa boten badhe kenggoh. Yayi Prabu Puntadewa nate cariyos kaliyan kulo sampun nate maos kitab Isra. Salebeting kanjeng Nabi menika lumapah dipundhereki kaliyan ruhul Kudus inggih menika malaikat Jibril. Sadalan- dalan kanjeng nabi menika tansah dipun srandhu tansah dipun godha antawisipun wonten salah sawijining manungsa tangan tengene bisa nggawa roti tangan tengene nyekel graji. Makhluk menika mripatipun setunggal, dadi yen nyawang nganggo sebelah mata. Ora bisa nyawang ngangge pertimbangan menika mboten saget. Makhluk menika sinebat Dajjal. Ngladosi Dajjal menika sarate kudu jujur, sabar, lan narima. Boten kados paduka, kaka prabu. Legan golek momongan, pendeta kaya uret barang kog ya ditantang-tantang, demen ora kajen Baladewane.
Baladewa        : Malah dipaido ki piye to? Lah kowe kok mrene  nang ngapa? Mesthine mok tunggoni negara Dwarawati.
Kresna             : Menawi kula menika boten dipunutus kaliyan kiyayi Semar Badranaya, kula mboten  keaglapan  mriki, menika wonten tapel wates nagari Ngestina  dalasan nagari Ngamarta. Menawi kula menika boten dipuntangisi kaliyan kiyayi Semar kinensumusul para pandhawa, dipunwewai malih paduka tumut cawe-cawe njarak perkara, purun boten purun paduka menika tumut-tumut tebarat-barat dumateng perkawis menika.
Baladewa        : Wadhuh. Lha ya gumun kok aku ditimbali, kok kowe ora?
Kresna             : Lha nek kula niki adhep-adhepan kalih resi Lumana mangkeh kula leh-lehke, mangke kula tudhuhake, mangke kula copot topenge resi lumana. Kula boten kepengen gawe wirange wong akeh. Kaka prabu, sinaosa menika mengsah dipun legane rumiyen. Tur menika nembe babak awal dereng ngantos babak tengah. Yayi Janaka dipunutus  kaliyan resi Lumana sesarengan kalih yayi Werkudara. Nglarapaken sertifikat tandha yekti kalamun Kresna dipeksa kongkon tandha asta.
Baladewa        : Lha kok ngerti?
Kresna             : SMS saking yayi Werkudara, ngabari rumiyen.
Setyaki                        :  “Bang SMS siapa itu bang?”(nyanyi). Aku sing paling seneng lagune mbah surip. (nyanyi maneh)“ Tak gendhong kemana-mana, tak gendhong kemana-mana,  daripada kamu naik kapal terbang juga pesawat yang makan enak to, asik to, keri to? Bluluk to?
Kresna             : Kepengen sumerep gebyaring lelempahan menika?
Baladewa        : Iya, yayi.
Kresna             : Sampun daya-daya kondur wonten nagari Madura. Lenggah wonten menger kula, kula adhepane Janaka, sepira kandel kepercayaane Janaka, mung dadi bemper, mung dadi bebalang karo resi Lumana. Ngiras pantes kangge nodhi mentale pendawa kaya ngapa.
Baladewa        : Iya yayi, sing ngati-ati yayi.
Sigrak si bala tumingal yo... o... e...
(Baladewa pindah ana mburine Kresna. Banjur Janaka mlebu disusul karo Werkudara lan Sengkuni sing nggawa surat)
Baladewa        : Apa kowe?
Setyaki                        : Sigrak sang Bala tuminggal.
Baladewa        : Wis ora usah suluk..ang...ung...ang...ung. Orasah suluk Setyaki!
Setyaki                        : Boten, samene kanggo mbangun suwasana ki jan.
Baladewa        : Ora ang..ung...ang...ung.
Kresna             : Opo to sebabe. Dene punkakang njunjung marang anggane Siyati nggone sira cecliblu nyembah. Siji iki duduaning praja, iki duduaning istana negara.
Baladewa        : Setyaki.
Setyaki                        : Nun.
Baladewa        : Janjane pilihan bahasane ki kliru, lha wong presiden kok manggone nang istana. Kamangka istana kuwi miturut basa jawa kuwi artine kuburan.
Setyaki                        : Hastana.
Baladewa        : Ha’a, hastana Gadamadana kuwi kuburane wong-wong suku Yadawa. Presiden kok manggone nang istana.
Setyaki                        : Lha nggeh, tegese niku  mbesuk presidene piye nek mbesuk matine ninggalke hastana, jenenge piye? Dipimpin presidene ki piye? Dipimpin presidene ki piye, ngoten kaka prabu.
Baladewa        : Sing kandha sapa?
Setyaki                        : Facebook.
Dalang             : Luar biasa wayang IT iki.
Kresna             : Siji, kuwi alasane. Ping pindho, iki lapangan. Ndadak nyembah mbarang ndhodhok ki yo sampure reged. Iyo nek ngisore ki ora blethok. Nek blethok?
Janaka             : Inggih kaka prabu.  Dapur kapasang yogya.
Kresna             : Dapur kapasang yogya ki opo? Bocah nom-noman do ora mudheng bahasamu, ngerti opo ora ?
Janaka             : Dhawah keleresan.
Kresna             : Lha rah ngono yak luwih apik. Ora sah muluk-muluk sastrane sing wong malah ra mudheng sing nonton. Cobloko wae, wong awak-awak dhewe ki klebu wayang-wayang padesan. Beda karo wayang-wayang sing tingkat ndhuwur kono kuwi bahasane muluk-muluk. Yen perlu diapiki tenanan. Nganthi sing nonton ora mudheng. Wong maca wae kok.
Janaka             : Kanjeng kaka prabu, estune manah kula menika badhe sowan wonten nagari Dwarawati, naging kepanggih kaliyan paduka menika dhawah keleresan. Kula kaliyan kakangmas Werkudara dipundhawuhi kaliyan bapa resi Lumana supados manggihi paduka kajeng kaka prabu.
Kresna             : Kon ngapa?
Janaka             : Ngeteraken serat saking rama begawan Lumana.
Kresna             : Ora sik, kowe ki nang ngastin ki nopo? Hm? Kowe nang ngastina ki ngapa?
Janaka             : Kakangmas Wrekudara.
Wrekudara      : Piye?
Janaka             : Paduka ngendika.
Wrekudara      : Wegah, kepethuk karo Kresna sapa wonge sing bisa menangake omongane ning kowe tak rewangi. Iki ngene njlintheng Kresna kakangku, sarehning awake dhewe para pandhawa kuwi kang dadi imam darma aji kakangku, kakangku sing sarujuk manungggaling pandawa karo kurawa, kuwi sarujuk bakaling bratayuda demi kamanungsan. Mulane aku sarujuk-sarujuk wae aku teka mrene mung ngeter Harjuna. Janjane aku yo ragu-ragu.
Janaka             : Lhoh kangmas kok kados ngaten sih? Kok kangmas kados ngaten?
Wrekudara      : Kados ngaten piye?
Janaka             : Menawi ngaten paduka kalih panjenengan, kula kalih sampeyan sami.
Wrekudara      : Padha piye?
Janaka             : Sami ragu-ragune.
Wrekudara      : Tos! Lha...
Sengkuni         : Mati aku. Wadhuh...
Baladewa        : Nyawang Sengkuni raine kaya pengen nggecek-nggeceka aku.
Kresna             : Innallaha ma’assabirin, kaka prabu.
Baladewa        : Sabirin wis pindah ning Wanagiri wae kok. Awas titeni mengko, ana wektu kang mirunggan wektu prayo jejak ndase tenanan.
Setyaki                        : Sabar om sabar.
Baladewa        : Iyo, Setyaki.
Setyaki                        : Oke bos. Ha... kerise apik. Luluk telu, pamore naga tumangsang. Wah, keparing dalem saking ndara puji.
Janaka             :  Kaka prabu sarujuk menapa boten, menawi bratayuda dipun wurungaken.
Kresna             : Sarujuk banget.
Wrekudara      : Kuwi sarujuk.
Janaka             : Boten kados ingkang kula duga, nggeh?
Wrekudara      : Ho’o.
Janaka             : Menawi ngaten sae kaka prabu Sri Batara Kresna.
Wrekudara      : Iya apik.
Janaka             : Dipunlajengaken napa boten?
Wrekudara      :  Wis kana bacutna!
Janaka             : Menawi ngaten, kaka prabu. Sarehning paduka sampun sarujuk manunggaling kurawa kaliyan para pandhawa, kula badhe ngampil segel perjanjiyan, paduka kedah tapak asma kanjeng kaka prabu.
(Janaka banjur menehake surat sing digawa Sengkuni marang Kresna).
Kresna             : Sing tandha tangan ning kene kok Prabu Resi Lumana ki kepiye to karepe to?
Janaka             :  Kados pundi, kakang mas?
Wrekudara      : Kowe wae sing njelaske. Sing ning ngarep.
Janaka             : Rama Resi Lumana menika saking saenipun penggalih, Ngestina kaliyan pandawa menika dipun blengket dados setunggal.
Kresna             : Piye? Dadi siji?
Janaka             : Inggih.
Kresna             : Baratayuda Jaya binangun diwurungake?
Janaka             : Inggih. Kaka prabu sarujuk?
Krena              : Setuju.
Janaka             : Kula aturi tapak asma!
Kresna             : Mengko disik, tulis tangan ning kene ki geseh karo prajanjen ingkang wis digawe pandawa karo kurawa. Sanajan ta undhang-undhang anyar bisa mbatalake undhang-undhang lawas, nanging alasane kudu maton, tanmane, si Adi tindhak menyang negara Ngestina kuwi dudu atas nama negara, ning lintas fraksi, kowe makili partemu. Wrekudara ya makili partemu, durung dianggep makili negara. Kresna, Semar gelem tanda tangan, waton negara Ngestina kang separo ingkang saiki dikekai klawan yayi Prabu Duryudana sak kurawane, diwangsulke karo pandawa. Selagine Bratayuda wurung, nanging praja ngestina isih dikukuhi dening yayi prabu Duryudana. Kabeh perjanjian tak anggep batal, kabeh surat tak anggep ora sah.
(surat banjur disuwek-suwek karo Kresna)
Janaka             : Kakangmas?
Wrekudara      : Nun.
Janaka             : Surat dipunsebit-sebit kaliyan kakang Prabu Sri Batara Kresna.
Wrekudara      : Yowis ben. Gampang nggawe meneh.
Janaka             : Lajeng kados pundi, Paman Sengkuni?
Sengkuni         : Mbeel, lha kudu tandang aku iki, rada kurang ajar ki Prabu Kresna.
(Sengkuni banjur sing maju nggenteni Janaka ngadhep Prabu Kresna.)
Baladewa        : Lha... Iki...wuahahaha.
Kresna             : Napa sampeyan?
Baladewa        : Lha kuwi maju, asune maju.
Kresna             : Sabar rumiyin ta.
Sengkuni         : He, Prabu Kresna. Aja sumekehan ngguem, aja adigang adigung adiguna, kowe wani nyebit-nyebit surat kuwasa, wani nyebit-nyebit surat kapercayan negara Ngastina, ateges kowe nantang wong-wong ngestina, klebu pejabat Ngestina, kaya aku, Jendral Sengkuni. Hm?
Kresna             : Sek, Paman Sengkuni. Aturan lajeng sanksi hukum menika badhe tumama yen ta sanksi hukum kuwi dumadi ana ing wilayah hukum tinamtu. Contone, kowe arep nyalahake Kresna, nyebit-nyebit surat sing digawe Resi Lumana, ditandha tangani dening yayi Prabu Duryudana miwah yayi Yudistira, ya?
Sengkuni         : Iyaow.
Kresn               : Kuwi aku bisa dipatrapi hukum, yen kedadeyan iki dumadi ana ing wewengkon wilayah negara Ngastina serikat. Sawangen! Tapel wates sing wis mok tinggalke, bebasan 20 yujana, iki manggon wewengkon negara Ngamarta. Mula sing wajib matrapi hukuman karo Kresna kudu yayi Prabu Puntadewa, dudu dapuranmu, Jendral.
Baladewa        : Jendral dapure elek.
Kresna             : Kaka prabu ampun nderek-nderek! Tangan sampeyan kedah resik.
Baladewa        : Resik apa? Dosa gelem aku wato nggecek ndase sengkuni aku. Wis tak sembahyang ping sewu rekaaat ora papa. Ning nggecek ndase sengkuni ndisik.
Kresna             : Kendel rumiyin!
Setyaki                        : Sabar... sabar... innallahama’assabirin, do you know?
Baladewa        : Yes, i know.
Setyaki                        : Hehe, sabar.
Sengkuni         : O... yowis. Nek pancen kaya ngono, aku bisa duwe kesimpulan. Iya bae kowe ki ora gelem, ora trima para pendawa meguru karo Resi Lumana, mergane  apa? Yo terang-terangan wae ya, senajan kowe dadi ratu, nanging kowe ki ratu mlarat. Dwarawati kuwi ratu cilik, negarane cilik, penghasilane yo cilik. Kowe bisa mulya mergae kowe ngempek ayom karo wong-wong Ngamarta. Mula kowe ora seneng yen wong Ngamarta nduwe guru anyar, tegese kowe kelangan pegaweyan. Siji, ping pindhone omonganmu wis ora digugu karo pendhawa. Hehehe, pandawa wis ora nggugu karo kowe, lambemu wis ora digugu karo pendhawa. Pendhawa luwih nggugu karo wong ngestina. Pendhawa luwih nggugu karo Begawan Lumana. Mula tekan saiki kowe kudu mawas diri, Kresna. Kowe ki ratu sing wis ora payu, kowe ki ratu sing wis ra dianggep pendhawa, kok isih sumekean.
Setyaki                        : Bangsat, bajingan.
(Sengkuni diamuk Setyaki, banjur lunga, Janaka lan Wrekudara melu lunga nyusul Sengkuni).
Kresna             : He.... Setyaki!!! (Banjur lunga nututi Setyaki)
Baladewa        : Bagus, Setyaki, terus-terus diantemi Sengkuni terus... ayo antemana nganti moncrot palane. Ayo terus ... ayo terus... lho lo lo lo kok malah kesasar. ( banjur melu nututi lunga).
(Kresna nyedhaki Setyaki)
Kresna             : Setyaki...!!!
(Baladewa njedul)
Baladewa        : Ayo! Ayo! Ayo!
Kresna             : Setyaki?
Setyaki                        : Kaka prabu.
Kresna             : Nundhuk!
Setyaki                        : Oke!
Kresna             : Apik tumindakmu ya?
Setyaki                        : Sae.
Baladewa        : Apik, pancen. Tenan apik tenan. Ning kurang ajar lho kowe, Setyaki.
Setyaki                        : Kurang ajarnya bagaimana?
Baladewa        : Lha wong aku sing sikile wis gatel pengen nendhang ndhase Sengkuni lho, kok malah kowe mingsep-mingsep, mingsep-mingsep malah ngapruk ndhase. Kene sing nukokke pulsa, kok malah sing ngemploki bluluk kowe ki kepiye ta?
Setyaki                        : Salahe, wong saiki kalah cepet ya kalah awu kok. Sakniki kathah, pacare kancane diembat, margane kowe klemar-klemer boten ngawen-ngawen, dikawen kancane kathah. Mengko nek Ari klemar-klemer ya tak kekna Bagus saka Jogja. Mumpung ana bapake ana gelem ngragati. Wong Ari senengane blas-bles,blas-bles sing gratis. Cina mas.
Kresna             : Kowe mau nempiling sapa?
Setyaki                        : Lhoh, napa njenengan boten sumerep? Kula ngampleng Sengkuni.
Kresna             : Menurutmu bener?
Setyaki                        : Leres sanget.
Baladewa        : Pas bener, bener-bener banget. Cocok aku nek karo kowe Setyaki, tenan. Wah apik tenan, apik, apik terus! Terus ajar wae!
Kresna             : Sampeyan niku boten ngadhemake, malah manas-manasi ta?
Baladewa        : Sapa?
Kresna             : Sampeyan niku.
Baladewa        : Ya ben kok. Hak asasi kok piye, bebas. 
Kresna             : Kowe ngerti, Setyaki? Sengkuni ki sapa?
Setyaki                        : Sengkuni ki wayang.
Kresna             : Lha iya bener. Kuwi wayang apa?
Setyaki                        : Nggih wayang dhudhahan.
Kresna             : Ora, kedhudhukane Sengkuni ki sebagai apa?
Setyaki                        : Patih.
Kresna             : Lha ya, Patihe sapa?
Setyaki                        : Patihe kurawa.
Kresna             : Yen mengko kurawa ora trima ngroyok karo kowe, kowe wani karo kurawa?
Setyaki                        : Wantu mawon.
Baladewa        : Cocok kuwi, cocok, tenan, wani kok. Kowe ki dudu Togog, kowe ki Setyaki, wani. Setyaki kok  karo kurawa kok mbek, wani, aja kuwatir. Ngko nek kalah  iki sek mbelani aku, tenang wae.
Kresna             : Mangga njenengan sing wonten ngajeng mriki! Kula tak teng wingking cobi pun.
(Baladewa dikon maju, banjur Kresna mundur. Ananging Baladewa namung kukur-kukur, bingung.)
Baladewa        : Ki kepenake ngko mangane jam pira, Setyaki?
Kresna             : Kowe dipasrahi tugas wae kaya ngono. Nggrece, nggleleng, mula nek teka ki aja telat ngoten lho. Wis dilatih ping pindho kok tetep nyuwuke salah, dang tak dang tak dang tung tak dudududul.
Baladewa        : Aku nek ora tak punjuli ora seneng kok aku.
Kresna             : Iya kurawa, yen nganti Janaka maju, Werkudara maju, kowe wani?
Setyaki                        : Ah, menawi kepeksa nggeh wantun.
Kresna             : Kok nganggo kepeksa, piye?
Setyaki                        : Nggih kaka Prabu.
Baladewa        : Iya, kudu wani. Alah wani kok. Perkara kalah menang gampang sing penting wani dhisik. Tabrak bresss!
Kresna             : Janaka kuwi melu klebu kurawa, apa melu klebu pendhawa?
Setyaki                        : Pendhawa, ning saiki mbela kurawa.
Kresna             : Wis saiki pandhawa apa kurawa? Aja namung nganggo nanging.
Setyaki                        : Pendhawa.
Kresna             : Malah ngoso ki. Yen kowe nganti perang karo Janaka  karo Wrekudara sing keplok kih akeh. Diadudhomba. Hm? Islam karo islam diadudhomba, Yahudine padha keprok-keprok. Muhamadiyah karo NU diadu, Yahudine keprok-kerpok. Kowe ngerti perkarane apa ora?
Setyaki                        : Nggeh, perkarane do’a qunud. NU nganggo do’a qunud, Muhammadiyah boten. Mergane pancen boten apal. Ning alhamdulillah nggen kula niku anatarane Muhammadiyah kalih NU menika sampun boten mempersalahkan do’a qunud.
Kresna             : O, syukur alhamdulillah.
Setyaki                        : Boten alhamdulillah, innalilahi kok.
Kresna             : lha kok innalilahi, piye?  Lho jare wis ora mempersalahkan do’a qunud,  berarti rak ya apik ta?
Setyaki                        : Boten, napa ta sebabe boten mempersoalkan do’a qunud, amargi baik wong NU maupun Muhammadiyah wis jarang nglakoni sholat subuh. Dadi ora qunud-qunudan, sing penting subuhe bubarke wae malahan.
Kresna             : Ya wis, sing penting kowe nek urung tak prentah ,aja maju ya?
Setyaki                        : Nggih, beres.
Kresna             : Kaka prabu saged sabar napa boten? Nek boten saged sabar, kula aturi mlebet kothak mawon mrika.
Baladewa        : Ya ora no. Mangkat, ora ketang mung piye-piye.
Setyaki                        : Kaka prabu menika mangkate angel kok, nek pas dibutuhake do ora mangkat, mangken nek ora dibutuhke nglumpuk penyumping wong akih. Penyumping tekane mengko nek wayange wis do tumata kabeh nek bedhugi, ngko takone “Mpun beres mas?”, ngono kwi. Hehe...
Kresna             : Kancingen lambemu! Kaka Prabu ingkang prayetna, kaka Prabu.
Baladewa        : Iya, tak dherekake yayi.
Setyaki                        : Mangkeh nek thonge iso nang telu apek banget kok.
(Banjur padha lunga)
Prabu Paranjana          : Weh tenan ta kowe, Baladewa. Priwikan dadi grojokan jebule kowe ngabari adhimu Kresna. Geres pantes aku Paranjana. Dina iki aja ketanggungan, entohadiyakake aku saka kakang Duryudana yos bisa nigas panci gulumu, Baladewa.
(Prabu Paranjana lan Antareja ketemu)
Prabu Paranjana          : Jumangkahing gra sesumbar
  Lindhu  bumi gonjang ganjing
Antareja                      : Kumaluk dukun tarakethuk lumembak kang jala ledhe o....
Prabu Paranjana          : Oblas. Kurang sepuluh langkah jawil gulune Baladewa. Metu saka ngingsor ndhudhah bumi, kowe wayang Antareja, hm?
Antareja                      : Reti myang jenengku?
Prabu Paranjana          : Alah mbendina kumpul nang kothak. Masak pangkling?
Antareja                      : Kowe Prabu Paranjana sing diunggul-unggulake marang wong Ngestina?
Prabu Paranjana          : Betul. Aja ngalang-ngalangi langkahku Antareja! Tak jangkah sirahmu. Ingsun bakal apar klawan uwakmu Prabu Baladewa.
Antareja                      : Wongtuaku, pepundhenku, aja nganti bucek kulite. Yen wani tandhingane Antareja.
Prabu Paranjana          : Haha... bagus! Genti dhagakan perang karo kowe, gak soal. Sedina yen durung bisa ngokop getihe mungsuh. Salit gondhangku bebesan pitung dina. Cekel sabuk milang tatu asing-asing kecuting pati, nyawamu wis muntup-muntup aning mbun-mbunan kowe, Antareja. Ora gelem minggat, tak jabut nyawamu.
Antareja                      : Cangkemu! (Banjur diantem).
Prabu Paranjana          : Hah... Edyan, ora weruh tangane. Cepet banget.
(Banjur padha gelut).
Antareja                      : Hep.
Prabu Paranjana          : Wuah...
Prabu Paranjana          : Edyan. Wuah kemebul dhadhamu.
Antareja                      : Wah, endho!
Prabu Paranjana          : Hup, ciyaa.. Huih, huih... Ora lunga, tugel byeyekanmu.
(Antareja lunga, banjur teka maneh ngantemi Prabu Paranjana nganti tiba)
Prabu Paranjana          : Hadhuh. Mati aku, hiyung. Huwah... hadhuh pothol untuku iki.
(Antareja terus anggone ngantemi Prabu Paranjana.)
Prabu Paranjana          : Huwaaiya.. hadhuh. Bweh... uhuk uhuk.
(Antareja banjur midak sirahe Prabu Paranjana)
Prabu Paranjana          : Sikile bajingan , ucula! Edyan, huh huhhh. Sikilmu kuwi.
(Antareja digebuki Prabu Paranjana).
Prabu paranjana           : Modyar.. modyar.. modyar.. modyarrrr... arep ngapa kowe, ayo iki tandhinagana Paranjana ... hokya, hokya..
(Banjur iseh padha gelut, Antareja ngantemi sirahe  Prabu Paranjana, nanging ujug-ujug Prabu Paranjana ngethikake clurit).
Prabu Paranjana          : Kowe, modyar kowe, ora weruh kon, hayok. Tiban clurit kae. Antareja aja malyu, tiban pusakaku clurit ora nganan kodhok bosok. Mlempuh bathanganmu, ayoh majua kene. Lhoh-lhoh keri lhoh.



Tidak ada komentar:

Posting Komentar